Al tijdens mijn studie geneeskunde ben ik vaak in aanraking gekomen met beperkte toegang tot zorg en geneesmiddelen voor bepaalde patiëntengroepen, en heb mij binnen verschillende organisaties zoals UAEM (Universities allied for essential medicine) en Dokters van de Wereld voor een verbetering van de status quo ingezet. Ik denk dat wij de zorg voor vluchtelingenkinderen al een stuk beter kunnen maken door het verbeteren van de continuïteit van zorg, betere samenwerking en het oprichten van signalering voor chronisch zieke vluchtelingenkinderen. Hier wil ik graag een steentje aan bijdragen.

Mijn eerdere werkervaring als arts in een vluchtelingenkamp op Samos maar ook alhier in Nederland bij de kindergeneeskunde hebben duidelijk gemaakt hoe lastig de zorg voor de specifieke doelgroep kan zijn op zowel cultureel, sociaal en medisch vlak. Ik verwonder mij daarnaast over de positieve instelling en veerkracht van kinderen in het speciaal. Verdieping in de laatste groep heb ik gezocht als arts in Nederland en Suriname en via een aantal projecten van Dokters van de Wereld ben ik in contact gebleven met migranten en ongedocumenteerde in Nederland. Nu hoop ik via EKAN een structurele bijdrage te kunnen leveren aan de zorg voor kinderen waar dat minder vanzelfsprekend voor is en te blijven streven naar het creëren van een ‘thuis-gevoel’ voor iedereen.

Voor mijn opleiding heb ik gewerkt als jeugdarts op asielzoekerscentra. Als AIOS Kindergeneeskunde kom ik regelmatig obstakels tegen in de zorg voor vluchtelingenkinderen. Ik merk bij mijzelf en mijn collega’s kennishiaten en dilemma’s hierover op. Ik heb mij aangesloten bij EKANN om de kennis en vaardigheden bij zorgprofessionals in de zorg voor vluchtelingenkinderen te verbeteren.

Nooit eerder was het zo relevant om te begrjipen hoe we de gezondheid van vluchtelingenkinderen kunnen ondersteunen. Daar draag ik heel erg graag aan bij.